“Terwijl de wereld wankelt, maken wij gezellig een nationaal plakboek”, aldus Thomas Von der Dunk in De Volkskrant van 3 maart 2013. Wat je ook van Von der Dunk vindt, qua liefde voor de waarheid is hij vaak een lichtend baken in aardedonkere tijden. “Terwijl Europa dankzij Beppe en Berlusconi weer wankelt, de Amerikaanse overheid binnenkort op slot gaat, Noord Korea de wereld tart en Syrië uiteenspat, gaan wij in Nederland gezellig samen dingen doen”. Een ding ben ik echter niet met Von der Dunk eens. De wereldmacht Europa kan normaal gesproken natuurlijk niet door twee clowns aan het wankelen worden gebracht. Als dat kan, dan is Europa allang een derderangs circus geworden, waarvan de tent in brand staat. Uit Griekenland -economisch en sociaal ons voorland- stijgen inmiddels de allerzwartste rookwolken op. The Guardian meldde enkele dagen geleden, dat er in Griekenland een stuitend gebrek aan medicijnen aan het ontstaan is. Een onaanvaardbare levensbedreigende situatie, of een staaltje van gezonde economische politiek? Mensen die afhankelijk zijn van medicijnen, hebben immers vaak een uitkering. Een verenigd Europa dat wel zijn banken redt, maar niet zijn zieke burgers, is wat mij betreft een fascistische staat geworden. Krijgen we binnenkort een Anschluss bij Asmogendheid Japan? De Japanse minister van Financiën Taro Aso heeft recent voor ophef gezorgd, door de bevolking op te roepen sneller dood te gaan. ,,Haast jullie en sterf”, zo was zijn dringende advies aan de miljoenen Japanse ouderen. Zijn uitspraken leidden nog tot enige ophef. De vanwege medicijngebrek stervende Grieken worden in het verenigde Europa in alle talen doodgezwegen.
Piramidespel
Ondertussen beweert onze nationale clown Rutte, dat de terminale patiënt Nederland door het innemen van een half aspirientje in plaats van een hele in 2014 te genezen is. Liegen is voor hem helemaal geen bitter pil, als hij de macht maar kan houden. Politiek Den Haag weet wat gezond voor ons is. Ze maakt ons wijs, dat de keizer zo’n ingewikkeld kostuum aan heeft, dat onze eenvoudige ogen niet in staat zijn om het waar te nemen. Ok, dan ben ik maar een simplist. Niet zelden is de waarheid eenvoudig. Onze economie is een piramidespel geworden, dat slechts enkele Madoffs dient. De banken bijvoorbeeld, die voor 1% vrijwel onbeperkt geld kunnen lenen bij de ECB om het vervolgens tegen 6% in Griekse staatsobligaties te steken. Normaal gesproken zou dat veel te link zijn. Maar de bankenmaffia houdt ons in een dodelijke wurggreep. Als we de verliezen van SNS Reaal niet pijlsnel aanvullen met het geld van de bezuinigingsgolven die ons overspoelen en met onze pensioen- en spaargelden, dan ploft ons economisch systeem uit elkaar. Dat doet het uiteindelijk toch wel, want alleen de onstuitbaar toenemende tweedeling is al voldoende om de hele westerse wereld te vierendelen. Terwijl miljoenen Amerikanen op straat van voedselbonnen leven, verdient Stephen J. Hemsley als CEO van de United Health Group over de honderd miljoen dollar per jaar. Maar liefst 1737 keer het gemiddelde jaarsalaris van zijn werknemers. En de salarissen van de topmannen in het bedrijfsleven stijgen nog explosief, want er schijn een tekort aan criminelen te zijn.
Politicus met moed gezocht
Wat de oplossing is voor onze onmetelijke problemen? Dat is moeilijk aan te geven. Dit systeem is kapot. We zullen een nieuw systeem moeten verzinnen en we zullen moeten accepteren, dat we door een afgrijselijk lastige fase heen moeten. Hoe langer de politiek met keiharde leugens die onvermijdelijke reset fase uit probeert te stellen, des te groter zal de klap zijn. Het enige dat ons nog kan redden, is een politicus die de moed heeft om een eerlijke diagnose te stellen. Pas dan gloort er weer een sprankje hoop. Een politicus van het formaat van Winston Churchill, die op 13 mei 1940 in het Britse lagerhuis zei: “I say to the House as I said to ministers who have joined this government, I have nothing to offer but blood, toil, tears, and sweat. We have before us an ordeal of the most grievous kind”.
