Ik ben een van de weinige preppers die met zijn echte naam op het forum staat. Op zich is dat niet verstandig, want de meeste mensen die ik aanraad om wat voorbereidingen te treffen, zijn zo asociaal om te roepen, als het fout gaat, dan kom ik wel bij jou. Nou heb ik wel van de eekhoorntjes geleerd, om niet al mijn nootjes in een boom te stoppen. Kostbaarheden heb ik niet in huis, want dat zou in mijn geval veel te riskant zijn. Eind vorig jaar verscheen mijn preppers boek “Hoe overleef ik een crisis?” – ook onder mijn echte naam – bij uitgeverij De Papieren Tijger in Breda. Wel ja, begin maar meteen met reclame. Ik ben de meest a commerciële man op aarde en dus straatarm. Bovendien is de Papieren Tijger een stichting. Ik krijg een euro per boek en pas nadat er vijfhonderd van verkocht zijn geloof ik. En de schaapskudde is natuurlijk veel te dom om dit boek te gaan kopen. Ik kom dus niet eens uit mijn kosten. Toch is mijn boek – dat gewoon via bol.com te bestellen is – een must voor iedere prepper.
Leraar en leerling
Ik ben inmiddels 54 en in 1979 door een heel indringende ervaring, waar ik nog een keer op terug kom, al gaan preppen. Ik zou het afschuwelijk vinden, als u mij als super prepper gaat zien, want ik heb de wijsheid niet in pacht en ik leer nog dagelijks van wat ik op preppers.nl lees. En niet in de laatste plaats van de kritiek die ik af en toe op mijn opmerkingen krijg. Ik reken er op, dat u daar mee door blijft gaan, want we zijn allemaal elkaars leraar en leerling. Aan de andere kant is het wel zo, dat ik regelmatig ervaar, dat 33 jaar prep ervaring je toch een behoorlijke voorsprong geeft. Uiteraard wens ik u allemaal 33 jaar ongestoorde prep ervaring toe, maar ik ben gezien de afschuwelijke toestand in de wereld bang, dat mensen die nu beginnen, nog niet aan de 33 dagen ongestoorde prep ervaring zullen komen. Ik wil u dan ook met de allermeeste klem oproepen, om haast te maken met uw voorbereidingen!
Achtergrond
Ik ben mijn carrière ooit begonnen als officier bij het Korps Mariniers. Daarna heb ik van alles gedaan, onder anderen in de beveiliging, het onderwijs en de scheepvaart. Uiteindelijk ben ik uit bezorgdheid over wat er in onze maatschappij gaande is, in de journalistiek terecht gekomen. Daar heb ik als freelancer voor vrijwel alle landelijke dagbladen en voor de radio en de televisie gewerkt. Ik ben er alleen maar ongeruster door geworden. Ook daar kom ik nog een keer op terug. Op dit moment doe ik door verschillende oorzaken heel weinig in de journalistiek. Een van die oorzaken is mijn slechte gezondheid, maar daar wil ik het absoluut niet over hebben. Deze site heeft mij gevraagd, om af en toe – als ik aandrang en energie heb – een column te maken. Liefdewerk oud papier. Een goed betaalde baan dus, want oud papier is goud waard in een crisis, al was het maar om de potkachel aan te maken.
Het volgende meen ik echt; ik vind het een enorme eer om een column te mogen maken voor mensen die nog zelfstandig kunnen nadenken en die de moed hebben om de waarheid onder ogen te zien.
Dick Berts
